Evet artık 14 aylık olduk. 14. ay bizim için dönüm noktası oldu diyebilirim, kızım yürümeye başladı. Yürüyünce sanki bize daha bir büyük görünmeye başladı. İstediği bir şey olursa kendisi gidiyor alıyor, hatta bazen koşuyor ama yakında denge olayını da ayarladık mı tamamdır.
Bizimle muhabbet ediyor kendi dilinde. Bazı net kelimeleri var tabi; düttü, annii, dede, baba, tedi, cık cık(kuş), booo (möö demek),meme, mama, del, ditti, hayır, eehğğ(annemin hayırı değişik versiyonda) bazen kişilerin isimlerini de yine kendi dilinde söylüyor.
Banyo yapmayı çok seviyoruz, küvetinde suyla oynamak en büyük zevki ama çıkmak tam bir felaket sudan çıkınca çığlıklar yükseliyor. Giyinmek istemiyor, çıplaklar kampına yollayacağım bu kızı. Altını değiştirmek de ayrı bir olay hadi değiştirdik diyelim ama bir yarım saat bez bağlama olayı yaşanıyor ve yarım saat popişimiz açık geziyoruz arada işiyoruz yerlere tabi. Sonra çişimizden korkuyoruz, anneye kaçıyoruz.
2 yaş sendromuna erken giriyoruz galiba inatçılık, cadılık hepsi bizde fazlasıyla var. Kurallara uymayan bir kızım var. Hayır kelimesini her şeye kullanmıyorum ama temel yasaklarda bile etkili olamıyorum. Yasak olan şeyi biliyor bile bile bana baka baka yapıyor. Televizyon açma kapama düğmesine boyu yetişiyor düğmelere dokunması yasak ama yapmaya devam ediyor.
Kendisi yemek yemek istiyor izin veriyorum ama çoğu yerde oluyor. Onların düşüşünü izlemek ona zevk veriyor. Kendi odasındaki çekmece ve dolapları boşaltmak da ona zevk veriyor. O dağıtıyor ben topluyorum. Yerde bulduğu şeyleri de ağzına götürüyor hala, eline alıyor ve eehğ(annemin versiyonuyla hayır) diyor ve lüp ağızda hemen müdahale ediyorum tabi.
Sokak ve park gezmesini hangi çocuk sevmez ki bizde çok seviyoruz tabi hatta bazen saat kaç olursa olsun dış kapıyı gösterip çıkamayacağını anlayınca da ağlıyor. Saatlerce sokakta dolaşsan hiç sesi çıkmaz.
Akşam uykusuna maalesef çok zor dalıyor. gözlerinden uyku aktığı halde uyumaya diretiyor ve artık emerken sızıyor. Uyku meselesinde disiplinli olamadığımın farkındayım ama tam bir uyku sistemi oturtamadık. Zorla uyutmaya kalkınca da çok ağlıyor ve pes eden ben oluyorum. Artık ne zaman uykusu gelirse o zaman uyutuyorum benden. Belli bir akşam uyku saati yok.
Basit komutları anlıyor ve uyguluyor.
Dediğim gibi 14.ayımız dolu dolu geçti. Şimdiki çocuklar zaten çok zekiler ve çok hızlı büyüyorlar. Bizde hayranlıkla onların gelişimlerine tanıklık ediyoruz. Hep mutlu ve güler yüzlü insanlar olsunlar.
