16 AYLIK BEBEK GELİŞİMİ

Defne Ada 16 aylık oldu, bebeklikten çocukluğa terfi etti diyebilirim. Artık arkadaş gruplarıyla koşturuyor, parkta kayaktan tek başına çıkıp kayabiliyor(yetişkin gözetiminde). Gerçi yaşıtlarıyla pek anlaşamıyor, oyuncak kavgasına giriyorlar. İki tarafta inatçıysa durumu siz düşünün. Kuzenleri Defne Ada'dan büyük olduğundan ne istese oluyor, o yüzden arkadaşlarından da aynısını bekliyor olmayınca mızmızlanıyor. 

Girdiğimiz ortamlarda çok yabancılıyor, benim kucağımdan inmiyor desem yeridir. Alışması için baya hatta bayaaaaa uzun bir zaman geçmesi gerekiyor ki, bazen o zaman hiç gelmiyor :))) Geçici bir durum, huy değişimi olarak düşünüyorum. Çünkü her zaman kalabalık ortamlara girmeye çalışıyorum.

Yemek yerken her zaman bizimle aynı masadaydı zaten.Şimdilerde bizim yediğimiz her şeyden yiyebiliyor. Kendisi yediği zaman daha mutlu oluyor. Buradaki  yazımda da resimlerden anlaşılıyor. Yerler biraz batıyor haliyle ama biz memnunuz halimizden. Gün içerisinde tüm besin guruplarından almasına özen gösteriyorum. Süt, yumurta, et, tahıl, meyve gibi. Yoğurtla aramız hiç düzelmedi maalesef İlk zamanlar karşı çıksam da 8.ayından sonra yoğurt yemeyi bıraktı Defne Ada. Zar zor 11.ayına kadar her gün az da olsa vermeye devam ettim. Ama şimdilerde minik küplerdeki meyveli yoğurtları yiyor. Yoğurt yemediği gibi yoğurt çorbasını hiç sevmedi. Ara ara denesem de yemiyor.

Konuşması da çok değişti kelime dağarcığı her geçen gün ilerliyor. Söyleyebildiği kelimeler kendi dilinde ama biz anlıyoruz. Bazen anlayamadığım oluyor işaret dilinden bile anlamıyorum o zaman da sinirleniyor haliyle.

Son bir kaç aydır çok sinirli, inatçı. Nedensiz ağlamaları çok oluyor. En iyi çare görmezden gelmek ama çok uzun süre ağlayınca kayıtsız kalamıyorum. Bir şekilde sakinleştirmeye çalışıyorum. Zaten ağlama krizi ilk geldiğinde ilgi gösterirsek daha da hırçınlaşıyor. Biraz sakinleşmesini sinirinin yatışmasını beklemek en iyi çözüm.

Özellikle anneden ayrılma korkusu çok yaşıyor. Biz işe gittikten sonra uyanıyor ve ilk işi bizim odamıza gidip anne diye beni arıyormuş. Annem de onu alıştırmış. Anne mama almaya gitti gelecek diye. Allahtan gelince trip atmıyor bana. Akşamları kucaklıyor, hiç bırakmıyor beni, kimseye gitmiyor.

Çok taklitçi ne yaparsak yapmaya bayılıyor, benimle ev bile temizliyor. Hatta geçen gün alışveriş yapıyoruz marketteyiz bizim cadının elinde ıslak mendil, çömeldi ve yerleri silmeye başladı. Çok titiziz.

Bu aralar gündüz uykularını teke çeviriyor gibi, bazı gün tek uyku bazı gün iki uyku olarak devam ediyoruz. Uyku bile uyumak istemiyor, diretiyor bazen uyumamaya. Ama dediğim gibi inadına gitmekten çok rahata bağlamış durumdayım uyumuyorsa uyumuyor, yemiyorsa yemiyor gibi. Nasıl olsa kandırarak bir şekilde yediriyorum.

Altını bezletmek istemez, kıyafet giyinmek istemez, saçını bağlatmak istemez, ayakkabı giymek istemez, çorap giymek istemez, tırnakları kesilsin istemez, uyumak istemez. Anlayacağınız Defne Ada her şeye karşı. Bizim evin asisi :))

Ne kadar ağlama ve sinir nöbetleri beni zorlasa da, halimden çok memnunum. Şükürler olsun ki sağlığı yerinde. Bu her şeye değer. Anne olmanın güzellikleri diyebiliriz. 

                                          Saçını bağlatmadığı, deli kız dolaştığı resmi :))